laatste dagen gaan in
Door: Patson
Blijf op de hoogte en volg Patson
13 Juli 2011 | Ghana, Accra
Mi foa allemaal, mi are wezolo!!!
Dit is de laatste blog voor mij en zal het ergens toch missen ook.
Maar vooral hier in dit dorp,land, continent verblijven natuurlijk, dat ondertussen al als een tweede thuis aanvoelt, en ik niet weet of ik wel terug zal kunnen aarden op die Belgische bodem, Maar dat zijn zorgen voor morgen en ik weet ook dat ik zelfs de meest belachlijke dingen hier ook al gemist heb, maar vooral mijn vrienden en familie. Zo zie je maar wat zo'n avontuur met een mens kan doen.
Ik zal nog een korte toelichting van de laatste weken geven, maar ga het is echt kort proberen te houden.
Niet veel na mijn laatste blog ben ik Chris in Accra gaan bezoeken en heb op 3 verschillende plaatsen de nacht daar doorgebracht, waaronder een slaapzaal met 20 andere opgefuckte Ghanese pubers die nog enthousiaster waren dan anders door het verblijf van een blanke in hun midden. Dat was een hele ervaring, en vooral die stinkende, smerige wc's die ge u kunt voorstellen als ge denkt aan hoe 400 18 tot 23-jarige gasten zelf voor alles moeten zorgen.
De week daarna ben ik teruggegaan naar het dorpje Zanukope, zonder elektriciteit maar met hele spontane, vriendelijke mensen. Ze waren enorm blij om mij daar terug te zien, soms echt vreemd omdat ik uiteindelijk niet zoveel voor die mensen heb gedaan. Ook daar heb ik nog eens 3 dagen en nachten gespendeerd en mee voorbereidingen getroffen voor de 'graduation day' op vrijdag 1 juli. Ik heb mij een schuurtje bestaande uit verticaal in de grond gegraven bamboe en palmbladeren ter voorziening van schaduw. Het zwaarste werk bestond erin naar een eilandje in de buurt te roeien om daar met een maag vol palmwijn bomen en palmbladeren te gaam kappen.
Vermoeiend maar zeer leuk.
De week daarna ben ik met Louis nog eens drie dagen op trot gegaan. Eerst naar Accra/Tema community 13 om zijn familie te groeten en de nacht te spenderen. Zeer aangename en allemaal geschoolde mensen die goed voor mij zorgden. De volgende dag vertrokken we na veel heen en weer geloop, Louis is niet de meest georganiseerde mens, ook ni voor Ghanese normen, naar Keta, waar we bij reverend Godfred verbleven. Daar organiseerden we een laatste zeep workshop en hadden we een gesprek met de district chief van Keta over eventuele sponsoring voor volgende projecten. We zien wel hoe dat loopt. De ochtend daarna ben ik alleen terug naar Kpando gekomen, met drie verschillende tro tro's. Ik was blij dat ik terug was en kon blijven nu. Dit was de laatste reis, buiten terug naar Accra om naar de Bels te komen.
Sinds dan ben ik vooral bezig met uitrusten en trainen op home-made fitnessmateriaal. Ik lees wat, maak een wandelingske doort dorp, ga wat palmwijn drinken en geniet nog van de echt laatste dagen voor een lange tijd.
Ik geef ook nog wat voetbaltraining en ondertussen zitten er bijna 30 blanken in Kpando, waarvan het merendeel Belgen, die via via gelieerd zijn aan de voetbalclub. Die kom ik hier dus geregeld tegen en we gaan hier morgen nog een matchke tegen de zwarten spelen ook. Ik vond het wel leuker om hier als bijna enige blanke te zijn, maar mijn tijd is bijna om dus gene stress.
Heb vandaag trouwens van Kpando tot Agbenoxoe gelopen. Ik voelde me goed, dus ben blijven gaan. Ben bijna 2 uur onderweg geweest en heb het gecheckt op Irun en het zou 16,9 km zijn. Bij deze is mijn belofte aan en steun voor de lopers der 10 mijlen in Antwerpen in april bevestigd.
Tot (definitief) slot wil ik iedereen bedanken voor de mails, reacties en telefoontjes die mij toch echt wel deugd hebben gedaan, Soms was het vrij eenzaam, maar we hebben het overleefd eh. Ik ben zeer blij van jullie gehoord te hebben en te weten hoe het leven daar ondertussen ook niet heeft stilgestaan. Ik kijk er erg naar uit om jullie allemaal terug te zien.
This Ghana country,
covered with hills and bumpy roads,
precious nature, beautiful birds,
palmwine, fufu, banku and kenkey,
too crowded buses and sweat everywhere
white amongst blacks, people amongst different people,
everything slow, low discipline
and poverty at every corner,
though people smiling, dancing
Oh how I will miss this gorgeous place
Dit is de laatste blog voor mij en zal het ergens toch missen ook.
Maar vooral hier in dit dorp,land, continent verblijven natuurlijk, dat ondertussen al als een tweede thuis aanvoelt, en ik niet weet of ik wel terug zal kunnen aarden op die Belgische bodem, Maar dat zijn zorgen voor morgen en ik weet ook dat ik zelfs de meest belachlijke dingen hier ook al gemist heb, maar vooral mijn vrienden en familie. Zo zie je maar wat zo'n avontuur met een mens kan doen.
Ik zal nog een korte toelichting van de laatste weken geven, maar ga het is echt kort proberen te houden.
Niet veel na mijn laatste blog ben ik Chris in Accra gaan bezoeken en heb op 3 verschillende plaatsen de nacht daar doorgebracht, waaronder een slaapzaal met 20 andere opgefuckte Ghanese pubers die nog enthousiaster waren dan anders door het verblijf van een blanke in hun midden. Dat was een hele ervaring, en vooral die stinkende, smerige wc's die ge u kunt voorstellen als ge denkt aan hoe 400 18 tot 23-jarige gasten zelf voor alles moeten zorgen.
De week daarna ben ik teruggegaan naar het dorpje Zanukope, zonder elektriciteit maar met hele spontane, vriendelijke mensen. Ze waren enorm blij om mij daar terug te zien, soms echt vreemd omdat ik uiteindelijk niet zoveel voor die mensen heb gedaan. Ook daar heb ik nog eens 3 dagen en nachten gespendeerd en mee voorbereidingen getroffen voor de 'graduation day' op vrijdag 1 juli. Ik heb mij een schuurtje bestaande uit verticaal in de grond gegraven bamboe en palmbladeren ter voorziening van schaduw. Het zwaarste werk bestond erin naar een eilandje in de buurt te roeien om daar met een maag vol palmwijn bomen en palmbladeren te gaam kappen.
Vermoeiend maar zeer leuk.
De week daarna ben ik met Louis nog eens drie dagen op trot gegaan. Eerst naar Accra/Tema community 13 om zijn familie te groeten en de nacht te spenderen. Zeer aangename en allemaal geschoolde mensen die goed voor mij zorgden. De volgende dag vertrokken we na veel heen en weer geloop, Louis is niet de meest georganiseerde mens, ook ni voor Ghanese normen, naar Keta, waar we bij reverend Godfred verbleven. Daar organiseerden we een laatste zeep workshop en hadden we een gesprek met de district chief van Keta over eventuele sponsoring voor volgende projecten. We zien wel hoe dat loopt. De ochtend daarna ben ik alleen terug naar Kpando gekomen, met drie verschillende tro tro's. Ik was blij dat ik terug was en kon blijven nu. Dit was de laatste reis, buiten terug naar Accra om naar de Bels te komen.
Sinds dan ben ik vooral bezig met uitrusten en trainen op home-made fitnessmateriaal. Ik lees wat, maak een wandelingske doort dorp, ga wat palmwijn drinken en geniet nog van de echt laatste dagen voor een lange tijd.
Ik geef ook nog wat voetbaltraining en ondertussen zitten er bijna 30 blanken in Kpando, waarvan het merendeel Belgen, die via via gelieerd zijn aan de voetbalclub. Die kom ik hier dus geregeld tegen en we gaan hier morgen nog een matchke tegen de zwarten spelen ook. Ik vond het wel leuker om hier als bijna enige blanke te zijn, maar mijn tijd is bijna om dus gene stress.
Heb vandaag trouwens van Kpando tot Agbenoxoe gelopen. Ik voelde me goed, dus ben blijven gaan. Ben bijna 2 uur onderweg geweest en heb het gecheckt op Irun en het zou 16,9 km zijn. Bij deze is mijn belofte aan en steun voor de lopers der 10 mijlen in Antwerpen in april bevestigd.
Tot (definitief) slot wil ik iedereen bedanken voor de mails, reacties en telefoontjes die mij toch echt wel deugd hebben gedaan, Soms was het vrij eenzaam, maar we hebben het overleefd eh. Ik ben zeer blij van jullie gehoord te hebben en te weten hoe het leven daar ondertussen ook niet heeft stilgestaan. Ik kijk er erg naar uit om jullie allemaal terug te zien.
This Ghana country,
covered with hills and bumpy roads,
precious nature, beautiful birds,
palmwine, fufu, banku and kenkey,
too crowded buses and sweat everywhere
white amongst blacks, people amongst different people,
everything slow, low discipline
and poverty at every corner,
though people smiling, dancing
Oh how I will miss this gorgeous place
-
14 Juli 2011 - 18:51
Papa,:
Ik lees dat je het daar best naar je zin hebt en veel toffe mensen hebt ontmoet. Misschien spijtig dat het bijna voorbij is, maar langs de andere kant ben ik toch blij dat ge terug een beetje dichter bij komt. Het heeft hier de ganse dag geregend zonder ophouden en het was amper 14°. Kun je een beetje zon meebrengen?
Aaron is zit in Mol op kamp met zijn vriendjes van de scouts. Zondag ga ik dat modderzwijntje terug ophalen.
Ik hoop je vlug eens terug te zien. Ik heb deze maand vakantie en als je graag hebt dat ik je kom ophalen op de luchthaven, dan laat je maar iets weten. Tot binnen kort. -
15 Juli 2011 - 06:51
Stannie:
Hey patsonneke!!
Ik heb regelmatig u blogs gelezen als ik vooral in de nachtshift zat! echt een top tijd meegemaakt met ups en downs waarschijnlijk.. Maar toch super knap van je! we zien je gauw!!!
Take care amigo!!!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
